Poon Hill trekking

De afgelopen dagen stonden in het teken van de Poon Hill trekking. En o wat was dat zwaar. Gelukkig maakte het uitzicht alles goed!

Afgelopen donderdag zijn we met de publieke bus van Kathmandu naar Pokhara gereden. Over een stuk van 200 kilometer hebben we ruim acht uur gedaan. Ja, dat is helaas geen typefout... Met drie kleine pauzes tussendoor was het gewoon een kwestie van doorhobbelen over alle smalle en met gaten gevulde bergweggetjes. Hoewel dit de twee grootste steden van Nepal zijn, is er helaas nog geen goede weg aangelegd.

Na aankomst in Pokhara hebben we de dag afgesloten met een drankje met onze gids Ram en drager Rag en hebben we nog een heerlijke curry gegeten. Aan curries ontkom je niet in Nepal. Gelukkig smaakt het eten hier heerlijk!

Vrijdag was de eerste dag van de trekking. Na 1,5 uur in een kleine taxi met vijf mensen kwamen we aan bij het beginpunt. De eerste dag hoefden we maar 3,5 uur te lopen en de weg was nog een soort van vlak. Onderweg kwamen we verschillende dorpjes en hutjes tegen en konden we genieten van de vele rijstvelden en koeien. 's Middags kregen we nog een flinke regenbui over ons heen, maar gelukkig konden we schuilen in ons hutje. Na de regenbui hebben we nog een wandeling door het bergdorpje gemaakt en hebben we een glas melk gedronken dat uit de koe kwam die vlak daarvoor ons voorbij liep. Dat was niet echt een succes. De melk was zo dik dat het gewoon vast bleef zitten in het rietje. Maar na een paar adtjes hebben we het netjes opgekregen!

Zaterdag stond ons wandeling van zeven uur te wachten met een flinke klim erin. Het eerste stuk was goed te doen, maar na twee hangbruggen kwamen de beruchte trappen. 3500 om precies te zijn, en dat in de hitte. Met heeeel veeel korte pauzes hadden we de grootste klim achter de rug en konden we genieten van Dal Baht, een typisch Nepalees gerecht. Na de lunch hebben we een heel mooi pad door de bossen langs een rivier gelopen. Hier kwamen we ook de eerste sneeuw tegen!

Na dit mooie pad werd de tocht steeds zwaarder. Het zuurstofgehalte in de lucht werd steeds lager en de sneeuw maakte het pad steeds moeilijker begaanbaar. Ik was daarom ontzettend blij toen we eindelijk na al die uren flink doorstappen uitkwamen bij onze slaapplek. En wat was het uitzicht mooi! We kregen gelijk heerlijke Nepalese melkthee en konden lekker opwarmen aan het vuur in de huiskamer. Helaas was de douche bij onze eerste slaapplek kapot en waren de waterleidingen bij deze slaapplek bevroren dus een douche zat er helaas niet in. Het werd dus lekker stinken met z'n allen!

Na het avondeten zijn we lekker op tijd naar bed gegaan. Met alles wat we mee hadden aan kleding en een mummieslaapzak en een extra deken was het alsnog flink afzien, het was namelijk enorm koud. Gelukkig kregen we het na een tijdje redelijk warm, maar ik ben wel heel blij dat ik hier niet hoef te wonen!

Zondag begon de tocht al om 5:45 uur omdat we graag de sunset wilden zien vanaf de top van de Poon Hill. Na een flinke wandeling van 45 minuten omhoog in de sneeuw en pauzes om de tien minuten om weer op adem te komen, kwamen we uiteindelijk bij de top en werden we beloond met een hele mooie zonsopgang.

Daarna was het in sneltempo glijdend naar beneden en na een heerlijk ontbijtje moesten we in één dag weer helemaal naar beneden. Onze gids had het tempo er goed in. We gingen nog net niet rennend naar beneden. Gelukkig kon onze gids onze mooie liedjes wel waarderen, dat was namelijk het enige wat ons nog kon afleiden van onze zere benen en vermoeidheid! Wat waren we trots op onszelf toen we weer beneden waren!

Alleen een taxirit stond nog tussen ons en een zeer gewenste douche. Dit duurde even aangezien we met de auto over grote gaten in de weg moesten rijden. Het kleine autootje kon dit niet aan, dus de gids en de drager moesten even uitstappen zodat de auto iets lichter werd. Na een lange rit konden we dan eindelijk douchen en bijkomen van de lange tocht!

Gisteren hebben we genoten van een dagje niks. Niet dat we ook maar tot iets in staat waren, we hebben namelijk zo veel spierpijn en kniepijn dat we niet fatsoenlijk kunnen lopen. Ik dacht altijd dat ik nog wel een beetje sportief was, maar die woorden neem ik terug 😅. Een dagje in de zon aan een groot meer in Pokhara met lekkere hapjes en drankjes was zeker niet verkeerd!

Om de blog af te sluiten nog even een chocolade update. Sommigen van jullie zullen misschien wel benieuwd zijn hoe het gaat met mijn chocolade verslaving aan de andere kant van de wereld. Ik kan met trots zeggen dat ik in een ruime week tijd maar twee repen chocola heb opgegeten!! Dit is misschien wel een nieuw record voor mij! 💪

Credits naar Sanna voor alle mooie foto's!