De tijd vliegt...

15 mei 2022 - Dar es Salaam, Tanzania

Jaja, inmiddels zit ik alweer bijna drie maanden in Tanzania. Nog één week te gaan en dan moet ik Tanzania weer verlaten 😥. Nu dus nog maar even optimaal genieten van mijn tijd hier!

Ik heb de afgelopen tijd dus ook zeker niet stil gezeten. We hebben met het huis nog een bbq georganiseerd, spelletjesavonden gehouden in het buurtcafé, een ijsje gehaald bij de enige ijssalon van Arusha, nog een extra keertje de hotsprings bezocht en we hebben gisteren nog een keer de sunset bekeken. Daarnaast heb ik gisteren nog het Cultural Heritage Centre bezocht waar heel veel mooie Afrikaanse kunst hangt en hebben we nog een appeltaart gebakken in het plaatselijke café aangezien wij in het huis geen oven hebben. Uiteraard hebben we ook het songfestival met z'n allen gekeken. Helaas heeft niet iedereen het einde van het songfestival gehaald aangezien het hier een uurtje later is en het songfestival sowieso al ontzettend lang duurt. Toch hebben we er wel drie gezellige avonden van gemaakt!

Afgelopen dinsdag hebben we met het hele huis ook nog een flinke wandeling gemaakt naar de top van de berg in ons dorp. De weg was ontzettend glad en meerdere mensen zijn flink onderuit gegaan. Uiteraard was ik er daar ook een van en presteerde ik het ook nog om te vallen op een punt waar een heel publiek aan kinderen stond te zwaaien en die mij flink hebben uitgelachen. En terecht natuurlijk. Helaas laat mijn stuitje mij nog regelmatig terugdenken aan mijn val die ik dus niet snel zal vergeten. Het uitzicht vanaf de top van de berg maakte gelukkig veel goed en de wandeling was erg gezellig!

Ook hebben we donderdag nog een wandeling naar een swing gemaakt. Deze wandeling van twee kilometer die uiteindelijk bijna zes kilometer was, ging alleen maar bergopwaarts. Pfoe, wat moesten wij bijkomen van deze tocht toen we bij de swing aankwamen. Nadat we allemaal hadden geschommeld en genoten van het uitzicht hebben we toch maar de boda boda (scooter) weer naar huis gepakt. Hoewel mijn stuitje dit niet heel prettig vond, vond de rest van mijn lichaam dat zeker wel!

Na bijna drie maanden Tanzania zie je naast alle mooie toeristische plekjes ook steeds meer van het echte Tanzaniaanse leven. Zo hebben wij bijvoorbeeld de afgelopen weken ervaren dat de politie hier zowel hardhandig als corrupt te werk gaat. Dat de politie hardhandig te werk gaat, werd ons twee weken geleden al duidelijk toen er een man, op het moment dat ik aan het bloedprikken was, binnen werd gebracht in het ziekenhuis. Nadat de undercover politie een man wilde oppakken die Marihuana aan het dealen was, werden er door beide partijen messen getrokken en bleef uiteindelijk de man achter met een neus die op z'n lippen hing. Ik zal jullie de details besparen, maar het zag er niet erg prettig uit.

Afgelopen week werd ook duidelijk dat de politie corrupt te werk gaat. Aangezien de huidige (vrouwelijke!) president toerisme erg belangrijk vindt, is het niet toegestaan om de safari jeeps en taxi's met toeristen aan te houden. Hierdoor komen de meeste toeristen niet in aanraking met de politie. Hoe anders is dat als je in een normale auto zit en je op een stukje van twintig minuten twee keer wordt aangehouden. De eerste keer was terecht. Kevin reed tien kilometer per uur te hard en werd dus aan de kant gehaald. Nadat hij een briefje van omgerekend vier euro in een wit ander briefje aan de politieagent gaf, mocht hij weer doorrijden. De tweede keer dat we aan de kant werden gehaald, deden wij niks verkeerd, maar had de politieagent zin in koffie. Tja, dat kan gebeuren natuurlijk. Om maar vriendjes te blijven met de politieagent moet je maar weer een geldbriefje in een ander papiertje aan de betreffende politieagent geven en dan kun je zo weer doorrijden.

Nu moet ik zeggen dat de artsen en verpleegkundigen hier niet heel veel beter hun werk uitvoeren. Hoewel het er, zover wij kunnen zien, niet corrupt aan toe gaat, zijn ze nou ook niet echt serieus met hun werk bezig. De artsen komen ongeveer om tien uur 's ochtends een keertje aanzetten en gaan vaak rond één uur 's middags alweer naar huis. Als er buiten hun werktijden om nog een spoedoperatie gedaan moet worden, worden ze gebeld en komen ze op hun dooie gemak aanzetten. Op feestdagen komen ze niet en op woensdag, als het markt is, komen ze ook weleens niet. De verpleegkundigen zijn er in principe wel altijd, behalve als het de dag van de verpleegkundigen is. Dan is het natuurlijk hun vrije dag en komen ze niet. Best logisch toch?

Gelukkig weten de mensen hier niet beter en vindt iedereen het prima om de politieagent te betalen voor een kopje koffie of om op een arts te wachten voor een keizersnede terwijl het kindje gezien zijn medische situatie met spoed gehaald moest worden. Ik denk dat ik toch maar een carrièreswitch moet gaan maken... 🤔

Foto’s

1 Reactie

  1. Schoonma:
    17 mei 2022
    Lieve moedige ondernemende Karlijn , wat heb je veel meegemaakt in deze periode van je leven en ons jouw ervaringen laten meebeleven. Heeeel hartelijk bedankt.
    En dan het afscheid van je 'vrienden en vriendinnen'......en een nieuwe reis beginnen. .....
    Ik hou van je !!! Geniet er van en kom (eindelijk) veilig en tevreden weer thuis.
    Goede Reis . DAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAG. Tot Ziens.