Dat was dan Port Elizabeth
23 juli 2018 - Port Elizabeth, Zuid-Afrika
Ik heb er al weer vier weken opzitten in Port Elizabeth en dat betekent dat ik vandaag vertrek naar Cape Town. Natuurlijk een super gave nieuwe bestemming, maar eigenlijk wil ik hier nog niet weg...
Vrijdag begon de dag erg mooi. Ik mocht namelijk de ruim 530 euro, die ik in één avond bij elkaar heb gespaard, overhandigen aan de familie van het overleden kindje. Met dat geld hebben we de begrafenis, de lijkwagen en het eten voor de begrafenis kunnen betalen. Omdat het voor de ouders een beetje teveel werd, is de tante met mij mee geweest om het eten te kopen. Er werden namelijk veel mensen verwacht, omdat de mensen niet zoals in Nederland op uitnodiging komen. Daarnaast is diezelfde dag ook de begrafenis geregeld die op zaterdag al plaats vond. Ik ben erg blij dat het jongetje nu eindelijk, na drie weken, een waardig afscheid heeft gekregen en dat de familie een nieuwe start kan maken.
Na het werk zijn Sipho, Lulu, Anouk, Ana, Stefanie, Sara en ik begonnen aan onze roadtrip! Langs grote vlaktes en hoge bergen rijdend in een gammele auto met goede muziek terwijl de zon ondergaat, is toch wel echt genieten! Na een lange rit kwamen we vrijdagavond aan in Graaff-Reinet waar we pizza met bakpapier hebben gegeten, aangezien het bakpapier vastgeplakt zat aan de pizza. Niet heel gezond, maar nadat ik ook al water uit de kraan had gedronken, maakte dat ook niet meer uit. Na een kort nachtje, de wekker ging al om kwart over vijf, vertrokken we naar een natuurpark om daar te genieten van de zonsopgang. En dit was een geweldig moment. Op deze zaterdag was ik precies op de helft van mijn fantastische reis. Ik realiseerde me dat deze reis mij nu al veel heeft gebracht en me veel heeft geleerd. Ik kan hier genieten en helemaal mezelf zijn. Ik ben niet de dochter van, de vriendin van of het buurmeisje van. I'm just Karlijn. Ik heb hier geen eindverantwoordelijkheden, druk of stress, ik leef hier per moment en ik zie wel wat de dag mij brengt. En dat vind ik heerlijk!
Na de zonsopgang zijn we doorgereden naar Hogsback. Met een bijna lege tank in the middle of nowhere en heel wat stieren, aapjes en ezels op de weg later kwamen we aan in het backpackers hostel. We hebben genoten van het kampvuur, maar zijn na deze lange dag allemaal op tijd naar bed gegaan.
De volgende ochtend hebben we weer naar de zonsopgang gekeken. Het lijkt misschien saai elke keer de sunset bekijken, maar ohh wat is het hier mooi. Geel, rood, oranje en roze wisselen elkaar af tussen de bergen en het enige wat je hoort is het suizen van de wind. Na een lekker ontbijtje hebben we een schlucht gelopen naar een hele mooie waterval waar we lekker even hebben gezeten. Terug bij het hostel hebben we ook nog in een heel bijzonder bad gezeten. Vanuit het bad had je namelijk uitzicht over een groot dal en veel bergen. Daarna werd het toch echt tijd om weer terug naar huis te rijden, want ik moest optijd een wasje draaien. Gelukkig is dat allemaal gelukt en is mijn backpack zo goed als ingepakt om morgen aan een nieuw avontuur te beginnen!
Vrijdag begon de dag erg mooi. Ik mocht namelijk de ruim 530 euro, die ik in één avond bij elkaar heb gespaard, overhandigen aan de familie van het overleden kindje. Met dat geld hebben we de begrafenis, de lijkwagen en het eten voor de begrafenis kunnen betalen. Omdat het voor de ouders een beetje teveel werd, is de tante met mij mee geweest om het eten te kopen. Er werden namelijk veel mensen verwacht, omdat de mensen niet zoals in Nederland op uitnodiging komen. Daarnaast is diezelfde dag ook de begrafenis geregeld die op zaterdag al plaats vond. Ik ben erg blij dat het jongetje nu eindelijk, na drie weken, een waardig afscheid heeft gekregen en dat de familie een nieuwe start kan maken.
Na het werk zijn Sipho, Lulu, Anouk, Ana, Stefanie, Sara en ik begonnen aan onze roadtrip! Langs grote vlaktes en hoge bergen rijdend in een gammele auto met goede muziek terwijl de zon ondergaat, is toch wel echt genieten! Na een lange rit kwamen we vrijdagavond aan in Graaff-Reinet waar we pizza met bakpapier hebben gegeten, aangezien het bakpapier vastgeplakt zat aan de pizza. Niet heel gezond, maar nadat ik ook al water uit de kraan had gedronken, maakte dat ook niet meer uit. Na een kort nachtje, de wekker ging al om kwart over vijf, vertrokken we naar een natuurpark om daar te genieten van de zonsopgang. En dit was een geweldig moment. Op deze zaterdag was ik precies op de helft van mijn fantastische reis. Ik realiseerde me dat deze reis mij nu al veel heeft gebracht en me veel heeft geleerd. Ik kan hier genieten en helemaal mezelf zijn. Ik ben niet de dochter van, de vriendin van of het buurmeisje van. I'm just Karlijn. Ik heb hier geen eindverantwoordelijkheden, druk of stress, ik leef hier per moment en ik zie wel wat de dag mij brengt. En dat vind ik heerlijk!
Na de zonsopgang zijn we doorgereden naar Hogsback. Met een bijna lege tank in the middle of nowhere en heel wat stieren, aapjes en ezels op de weg later kwamen we aan in het backpackers hostel. We hebben genoten van het kampvuur, maar zijn na deze lange dag allemaal op tijd naar bed gegaan.
De volgende ochtend hebben we weer naar de zonsopgang gekeken. Het lijkt misschien saai elke keer de sunset bekijken, maar ohh wat is het hier mooi. Geel, rood, oranje en roze wisselen elkaar af tussen de bergen en het enige wat je hoort is het suizen van de wind. Na een lekker ontbijtje hebben we een schlucht gelopen naar een hele mooie waterval waar we lekker even hebben gezeten. Terug bij het hostel hebben we ook nog in een heel bijzonder bad gezeten. Vanuit het bad had je namelijk uitzicht over een groot dal en veel bergen. Daarna werd het toch echt tijd om weer terug naar huis te rijden, want ik moest optijd een wasje draaien. Gelukkig is dat allemaal gelukt en is mijn backpack zo goed als ingepakt om morgen aan een nieuw avontuur te beginnen!
Ik hoop dat het 2e deel van je reis in Kaapstad net zo mooi wordt. Succes mijn globetrotter!!!