Anaula

De afgelopen dagen heb ik doorgebracht in het binnenland op het eiland Anaula. En wat is het binnenland mooi!

Vrijdagochtend vertrokken we met de bus richting Atjoni, de opstapplaats voor de boot. Na ongeveer drie à vier uur hobbelen bereikten we Atjoni. Daar aangekomen was er sprake van een enorme georganiseerde chaos. Er waren ongeveer 30 korjalen (smalle bootjes) en honderden mensen met bagage die van of naar het binnenland moesten. Over de Saramacca rivier is namelijk de enige optie om het binnenland te bereiken. Na een uur wachten in de felle zon konden we eindelijk in het bootje. Vanaf daar was het nog een uur varen tot we Anaula bereikten. Dit was zeker geen saaie tocht. Met mooi uitzicht op de jungle en af en toe dorpjes waar mensen de was of afwas deden en ook zelf aan het baden waren. Na een warm welkom met een heerlijk sapje en een lekkere lunch konden we onze lodges in. Een luxe lodge met twee bedden voor mijzelf en eigen (koude) douche en toilet. Aan het eind van de middag hebben we nog in een Sula gezwommen, een stroomversnelling in de rivier. Na het diner hebben we nog een kaaimannentocht gedaan en dit keer heb ik ze wel kunnen spotten! We hebben er twee gezien waarvan eentje van een meter afstand!

De volgende dag was het heerlijk wakker worden. Een prachtig uitzicht vanaf het balkonnetje op de rivier en een heerlijk kopje thee. Tijdens het ontbijt kwamen er allemaal aapjes kijken en hebben we ze zelfs nog even mogen voeren met wat bananen. Na het ontbijt zijn we naar het nabij gelegen dorp gereden waar de Marrons leven. De Marrons zijn afstammelingen van de Afrikanen die door slavenhalers onder dwang naar Suriname zijn gebracht. Hoewel het erg interessant was om te zien hoe zij leven voelde het niet heel prettig om daar als toerist rond te lopen. Voor mij voelde het een beetje als aapjes kijken. We mochten gelukkig daarom ook geen foto's maken van de mensen. Na de lunch heb ik eerst nog even een duik genomen in het zwembad en daarna hebben we een boswandeling over het eiland gemaakt. We hebben onder andere een tarantula gezien, veel aapjes en veel bomen met medicinale werkingen. Zo zie je hoe belangrijk de natuur voor de mens is en vooral voor de mensen in de Marrondorpen. Na het diner hadden we een culturele avond met veel dans en zang. Ook ik mocht mijn charmes in de strijd gooien en laten zien hoe los mijn heupen waren. Helaas kon ik niet helemaal tippen aan het niveau van de Marrons, maar ik was wel goed genoeg om daarna nog twee maal mijn dansmoves te vertonen ;). Het was een ontzettend leuke en gezellige avond!

Zondag was een relaxte dag. In de ochtend ben ik samen met twee anderen naar het plaatselijke kerkje geweest. Wat was dit een mooie ervaring. De vrouwen en mannen zaten gescheiden van elkaar en de vrouwen hadden allemaal hele mooie jurken aan en hele mooie doeken op het hoofd. We hebben lekker meegezongen in het Saramaccaans! 's Middags hebben we gezwommen in het zwembad en hadden we onze eigen watervolleybalwedstrijd. De wedstrijd ging tussen drie vaders en ik samen met drie kinderen tussen de negen en dertien jaar. Hoewel je het niet verwacht waren wij toch veruit de beste ploeg! Ook heb ik nog een spel gespeeld met een familie wat leek op Catan en zijn we 's middags nogmaals naar de Sula gevaren om daar nog even te zwemmen. 's Avonds gingen we op spinnentocht. We hebben twee soorten tarantula's gezien en nog een andere zeer gevaarlijke spin. Daarnaast hebben we ook nog brulkikkers gespot en wat andere beesten.

Maandag was alweer de dag van vertrek. Na nog een boswandeling te hebben gemaakt zijn we met de boot terug gevaren naar Atjoni en vanuit daar zijn we weer met de bus naar Paramaribo gereden.

De laatste twee nachten slaap ik in een klein hotelletje in het centrum. Gisteravond rond vijf uur wilde ik nog even boodschappen doen voor het avondeten. Na een hele wandeling langs vijf supermarkten die allemaal dicht zaten in verband met weer een feestdag in Suriname, ben ik maar gaan eten bij Naskip, een Surinaamse KFC. Vanochtend ben ik bij het Kotomuseum geweest. Kotomisi (vertaald; rok van de vrouw) is een klederdracht van de Kreolen (Surinaamse bevolkingsgroep). Naast een jurk hebben de vrouwen ook een doek op het hoofd, de Angisa. Met de opdruk van het doek en de manier van dragen kunnen ze heel veel verschillende boodschappen uitdragen. Voor hen is het dus niet nodig om te zeggen dat ze boos zijn, ze geen zin hebben om te praten, ze aan het flirten zijn of getrouwd zijn. Alles is uit te dragen via de Angisa. Vandaag de dag wordt deze klederdracht nog steeds gedragen op feestdagen of andere bijzondere dagen. Het was erg interessant om deze verhalen achter de klederdracht te horen!

Straks ga ik mijn backpack ophalen die ik nog in het studentenhuis heb liggen om vanavond alles weer in te kunnen pakken. Morgen is namelijk alweer de dag van vertrek. Rond half zes lokale tijd vlieg ik vanuit Paramaribo weer terug naar Nederland om daar donderdagochtend om half zeven aan te komen. Ik zal daarom hierna nog één blog plaatsen als ik thuis ben en dan zit het er helaas allemaal weer op!